Geschiedenis van het onderwijs: 1959

De schoolpactwet
De schoolpactwet van 29 mei 1959 geef de overheid niet alleen de bevoegdheid om kleuter-, lager-, secundair en hoger onderwijs in te richten en te organiseren. De Staat moet voortaan ook onderwijsinstellingen subsidiëren die niet vrij ingericht worden en voldoen aan de wettelijke en statutaire normen met betrekking tot de organisatie van onderwijs en de toepassing van de taalwetgeving. Dit alles met de bedoeling om de vrije schoolkeuze van de ouders te garanderen. Dit compromis maakte een eind aan honderd jaar Schoolstrijd.
Het Schoolpact geldt voor het hele onderwijs behalve de universiteiten en garandeert de vrijheid van schoolkeuze van de ouders, op basis van filosofische of religieuze voorkeur. Om dat mogelijk te maken, wordt het officiële onderwijsnet uitgebreid en krijgt het vrije net bestaanszekerheid.
De katholieken erkennen voortaan het openbaar initiatiefrecht en verdedigen niet langer het principe dat de staat slechts een aanvullende rol vervult tegenover het privé-initiatief. De socialisten en liberalen erkennen dat ook de vrije school recht heeft op subsidies. Het Schoolpact leidt tot de vrijheid en de kosteloosheid van onderwijs.